ضوابط طراحی و مشخص کردن محل راه دسترسی به راههای اصلی

---

  راه دسترسی                    Access way   

---

 

راه دسترسی
هر ورودی، خروجی شاخه و اتصالی که کاربریهای اطراف راه را به آن متصل کند

کنترل دسترسی
به مقررات، شرایط و محدودیتهای فیزیکی و غیر فیزیکی دسترسی به راه، کنترل دسترسی گفته میشود. کنترل دسترسی، تعداد، تکرار و نوع واکنش رانندگان را کاهش میدهد. این موضوع در افزایش ایمنی بسیار تأثیرگذار است. دسترسیها از نظر کنترل دسترسی به طبقههای زیر تقسیم میشوند:

الف- دسترسی با کنترل کامل
منظور از کنترل کامل دسترسی آن است که ورود و خروج فقط به وسیله رابط با زاویه کم، بدون هیچ گونه اختلال در جریان ترافیک اصلی انجام شود. در کنترل کامل دسترسی، تقاطع همسطح وجود ندارد.

ب- دسترسی محدود
در دسترسی محدود، دسترسیها با رعایت ایمنی امکانپذیر میشود. عبور وسایل نقلیه از راه به سهولت انجام میشود و حرکاتگردشی در محل دسترسیها اختلالی در جریان ترافیک عبوری ایجاد نمیکنند. این نوع کنترل دسترسی شامل جلوگیری از ارتباط غیر ایمن و نامناسب راههای فرعی و اختصاصی و کاربریهای حاشیه به راه نیز میشود. میتوان برای هر راهی با توجه به ایمنی، شرایط محیطی و ترافیک عبوری، میزان محدودیت دسترسی مشخصی، تعریف کرد.

طراح باید محل دسترسیهای راه مورد مطالعه را مشخص، بررسی و سپس برای آنها طرحهای ایمن متناسب با عملکرد راه در نظر بگیرد

انواع دسترسی
در مفهوم عام به هر ورودی و خروجی در راه، دسترسی و به محل اتصال دسترسی به راه، محل دسترسی گفته میشود. به محلدسترسیها بسته به نوع راه، تبادل، تقاطع و دسترسی اختصاصی 1گفته میشود. نکات مربوط به تقاطعها در فصل هشتم و تبادلها در فصل نهم آورده شده است.

در صورتی که در راه دسترسی اختصاصی، متوسط ترافیک روزانه سال طرح بیشتر از 400وسیله نقلیه و عرض دسترسی بیشتر از 8/5متر یا محل دسترسی دو کاربری در اطراف راه، در کنار یکدیگر قرار داشته و یا کاملاً روبروی هم باشند، محل دسترسیها، یک تقاطع محسوب شده و از ضوابط مربوط به تقاطع(فصلهشتم) پیروی میکند

محل و تعداد دسترسی های اختصاصی

محل و تعداد دسترسى های اختصاصی را مىتوان بر اساس معیارهای ایمنی، طرح هندسی و اقتصادى تعیین کرد.

در موردمناطق مسکونى، تجارى و غیره که توسعه اقتصادى آن در آینده قابل پیشبینى است، باید با توجه به معیارهاى مذکور، محلهای دسترسى مناسب در نظر گرفت.

تعداد دسترسىهاى اختصاصی در راه (به غیر از آزادراه با کنترل کامل دسترسی و بزرگراه با دسترسی محدود که امکان اتصال دسترسی اختصاصی به آنها نیست)، بهتر است حداقل باشد. اگر دسترسی ایمن به راهی از طبقه پایینتر قابل تأمین باشد، باید دسترسی مستقیم به راه با طبقه بالاتر حذف یا محدود شود.این نوع دسترسیها باید فاصله کافی از سایر تقاطعها و از یکدیگر را داشته باشند تا تداخل ترافیکی کمتر و طول انباشت برای گردش وسایل نقلیه بطور ایمن تأمین شود. حداقل فواصل پیشنهادی در جدول (4-4) آورده شده است. در شرایطی که فاصله این نوع دسترسیها، در یک طرف راه از حداقل مقادیر پیشنهادی، کمتر بوده و امکان کاهش تعداد دسترسیها وجود نداشته باشد، بهتر است از راه جانبى استفاده شود. در صورت تعریف محدودیت دسترسیمشخص برای یک راه معین، این فواصل میتواند تغییر کند.

در طراحى محل دسترسى ها، باید مشخصات ایمن مسیر افقی و قائم راه از جمله قابلیت دید در راستای افقی و قائم، تأمین فضای ایمن برای ترافیک عبوری و گردشی و تأمین مثلث دید مد نظر قرار گیرد.

ــــــــــــــــــــــ

1دسترسی اختصاصی به هر ورودی، خروجی، شاخه و اتصالی گفته میشود که صرفنظر از فاصله آنها تا راه، کاربریهای اطراف راه را به راه متصل و متوسط ترافیک روزانه سال طرح آنها کمتر از 400وسیله نقلیه است

منبع : نشریه 415 طرح هندسی راهها - فصل چهارم

ضوابط طراحی پارکینگ در جاده های اصلی و فرعی و آزاد راه به این پست مراجعه فرمایید 

گردآوری : مجید یوسفی مقدم  - 2 خرداد ماه 1395 ساعت 14

 [ گرد آوری مطالب فوق متعلق به وبلاگ تخصصی راهدار می باشد]

 [ و هر گونه کپی برداری  ، انتشار  و لینک فقط با ذکر منبع مجاز می باشد ]